Schrijfontwijkend gedrag

Ik ben heel goed in schrijfontwijkend gedrag. 😇

Ik neem me voor om keihard te gaan knallen, om aan het einde van de dag ondersteboven te zijn van het aantal meters dat ik heb gemaakt met mijn verhaal.

Vol goede moed ga ik achter mijn bureau zitten en open ik mijn Worddocument.

Ik heb er heus wel zin in. Er valt nog genoeg te schrijven, schrappen en schaven.

Alleen moet ik eerst nog even een verse thermoskan thee zetten.
Een paar minuutjes met Emmy spelen, anders hangt ze steeds in mijn benen.
Was in de wasmachine doen, zodat die draait terwijl ik bezig ben.
Wat spulletjes afwassen voor de lunch.
Een belangrijk mailtje beantwoorden.
Een begin maken met een blog.
Reageren op die ene post.
Iets aan mijn site doen.
Iets eten.
De kattenbak verschonen, want Emmy is niet blij.
De plantjes watergeven.
Een WhatsAppje beantwoorden. En nog een.
Boodschappen doen.
Vuilnis naar beneden brengen.
Een kaart posten.
Mijn administratie bijwerken.
Een korte pauze houden.
Een level Candy Crush voltooien.
Het journaal kijken.
Een keertje Instagram checken.
Nog even Simsen.

Hé, waar is de dag gebleven?

Teleurgesteld in mezelf kruip ik in bed. Morgen moet ik weer werken, dan komt er vast niets van schrijven terecht. Waarom heb ik al die vrije uren nou zo verlummeld?

Tegen jou zou ik zeggen: wees toch niet zo streng voor jezelf, je kunt niet elke dag een J.K. Rowling zijn.

Mijn spiegelbeeld knikt. Dat is precies wat ook zij wil horen.

Soms heb ik zo’n lummeldagje gewoon nodig. Want ook al heb ik misschien niet letterlijk geschreven, ik heb heus wel aan mijn verhaal gedacht. Misschien zelfs vaker dan normaal, omdat ik me schuldig voelde voor mijn gebrek aan discipline.

Morgen is er weer een dag. Wie weet vind ik dan juist schrijftijd waar ik niet op had gerekend.

Ik ben heel goed in schrijfontwijkend gedrag.
En dat is helemaal niet erg.