6 valkuilen voor beginnende schrijvers
Stel: je bent je wens om ooit een boek te schrijven pas net serieus gaan nemen. Vol goede moed neem je plaats achter je laptop of pak je er een notitieboekje bij om te beginnen met schrijven. Tegen jullie wil ik zeggen: ga vooral lekker aan de slag en laat je niet onzeker maken door blogs zoals deze. 😉
De eerste versie van je verhaal schrijf je namelijk alleen voor jezelf. Je mag zoveel ‘misstappen’ begaan als er bestaan. Door meters te maken, leer je je eigen schrijfstijl, je personages en je verhaallijnen kennen.
Ben je die allereerste leuke, maar ook spannende fase voorbij en ben je er klaar voor om je schrijfproces naar een hoger niveau te tillen? Lees dan in deze blog voor welke 6 valkuilen beginnende (en stiekem ook meer ervaren) schrijvers zouden moeten oppassen.
6 valkuilen voor beginnende schrijvers:
- Gebrek aan planning en structuur.
Toen ik net begon met schrijven, was ik een echte ‘pantser’ of ‘tuinier’: ik ging gewoon zitten wanneer ik zin had en schreef op wat er in me opkwam. Ik had geen enkel vooropgezet plan waar ik met mijn verhaal naartoe wilde.
Achteraf gezien vind ik het daardoor ook geen wonder dat ik zo lang over mijn eerste boek heb gedaan. Pas toen ik gestructureerd aan de slag ging en bewust ging plotten (zoals een ‘plotter’ of ‘architect’), schoot het lekker op.
Veel beginnende schrijvers beginnen zoals ik deed met schrijven zonder een duidelijk plan of structuur voor hun verhaal. Een valkuil is dat je verhaal hierdoor onsamenhangend en ongeloofwaardig kan worden. Hou je niet van plotten, probeer dan in elk geval toch alvast na te denken over waar je naartoe wilt.
- Te veel personages introduceren.
Vooral bij een plot waarbij je je lezers zo lang mogelijk wilt laten gissen wie de dader is van een bepaalde misdaad is het verleidelijk om lekker veel personages te introduceren. De kans dat lezers dan meteen in hoofdstuk 1 hun pijlen op de juiste persoon richten, is op die manier natuurlijk klein.
Een valkuil hierbij is dat je verhaal onoverzichtelijk en moeilijk te volgen kan worden. Bedenk je dat een lezer al je personages voor het eerst ontmoet. Als schrijver heb je maanden of soms zelfs jaren met ze doorgebracht.
Bevat je verhaal toch een aardig aantal personages, introduceer ze dan niet allemaal tegelijk in de eerste scène, maar laat ze verspreid over verschillende hoofdstukken voor het eerst op het toneel verschijnen.
- Onrealistische personages.
Nog zo’n valkuil voor beginnende schrijvers is je hoofdpersoon (of andere personages, zoals de love interest) té perfect maken. Dit wordt ook wel een Mary Sue genoemd.
Iedereen heeft minder mooie kanten, dus ook je personages (zie bijvoorbeeld deze blogs over de 7 zonden). Dit is juist wat ze geloofwaardig maakt.
Gedraagt jouw protagonist zich altijd keurig en zegt zij precies op het juiste moment de juiste dingen, dan is de kans klein dat je lezers zich in haar herkennen. Hierdoor zullen ze minder snel een band met haar opbouwen.
- Onnodige beschrijvingen.
Misschien heb je wel eens van ‘on-the-nose writing’ gehoord. Dit houdt in dat je uitspelt wat voor zich spreekt. Oftewel: je gebruikt zinnen die weergeven wat er exact gebeurt in het echte leven, zonder dat ze het verhaal vooruithelpen.
Kies dus bewust welke details je wel en niet beschrijft, waarbij je de focus legt op de ontwikkeling van je verhaallijn(en). Af en toe uitweiden met een mooie beschrijving is natuurlijk helemaal niet erg, maar voorkom te veel onnodige ‘fluff’.
Op die manier zorg je er trouwens ook meteen voor dat je je aan de Wet van Tsjechov houdt.
- Onnodig ingewikkeld taalgebruik.
Of zoals Stephen King zei: ‘Any word you have to hunt for in a thesaurus is the wrong word. There are no exceptions to this rule.’
Als beginnende schrijver wil je misschien laten blijken dat je een grote woordenschat hebt en prachtige volzinnen kunt schrijven. Toch is het verstandig om je op dit vlak een beetje in te houden.
Ingewikkeld taalgebruik vermindert namelijk de leesbaarheid van het verhaal.
- Imposter syndrome / bedriegerssyndroom.
Wie kent het niet: de angst om door de mand te vallen. Hoewel ik bang ben dat ook veel ervaren schrijvers zich nog steeds een bedrieger voelen, zelfs nadat ze al meerdere boeken hebben geschreven, is het voor beginnende schrijvers helemaal een uitdaging om zelfvertrouwen te kweken.
Want dat kritische stemmetje dat zegt dat je helemaal niet kunt schrijven, is nooit ver weg. De valkuil hierbij is dat je hierdoor helemaal niet meer durft te schrijven of je schrijfsels niet met de buitenwereld durft te delen.
Heb jij daar ook last van? Lees dan ook deze twee blogs nog even:
Wat was jouw grootste valkuil toen je net begon met schrijven? Of wat zie je nu nog steeds als een uitdaging? Deel het met ons in de besloten Facebookgroep van BackWords.
