Relevantie:

Wet van Tsjechov / Chekhov’s Gun

Narratieve technieken - deel 5

wet-van-tsjechov
Het idee voor je verhaal is er. Je weet welke ontwikkelingen en avonturen je personages zullen meemaken. Maar hoe ga je deze informatie tijdens je verhaal weergeven? In welke volgorde vertel je het aan de lezer en welke narratieve technieken gebruik je om het geheel nog beter tot zijn recht te laten komen?
Misschien wil je wel spanning opbouwen door middel van cliffhangers, foreshadowing of het tikkende klok-scenario. Of je bent iemand die graag speelt met het al dan niet waarmaken van de verwachtingen van de lezers.

In deze blogreeks nemen we een aantal plottechnieken onder de loep. Welk effect kan het inzetten van deze technieken hebben op de lezer en zijn er ook technieken die je juist beter kunt vermijden?

Wet van Tsjechov / Chekhov’s Gun

Wanneer je als lezer aan een boek begint, heb je vaak nog geen idee welke informatie belangrijk is om te onthouden om de rest van het verhaal te kunnen snappen en welke informatie je meteen weer kunt vergeten.
Om de lezer te ontlasten wat betreft het opzuigen van onnodige gegevens bestaat het principe dat ook wel de Wet van Tsjechov of Chekhov’s Gun wordt genoemd.
De Russische toneelschrijver Anton Chekhov stelde dat elk element in een verhaal van belang moet zijn. Dit betekent dat dingen die in de rest van het verhaal geen rol spelen, de irrelevante elementen, moeten worden verwijderd. Ze leiden de lezer alleen maar af van wat echt belangrijk is.
Zelf zei Chekhov het in een van zijn brieven als volgt:

Remove everything that has no relevance to the story. If you say in the first chapter that there is a rifle hanging on the wall, in the second or third chapter it absolutely must go off. If it’s not going to be fired, it shouldn’t be hanging there.

De aanwezigheid van elementen (een geweer aan de muur) mag volgens hem dus ook niet voor valse beloften zorgen (dat het op een zeker moment in het verhaal zal worden afgevuurd terwijl dat niet zo is).

Kort gezegd: als je nadruk op iets legt, moet je op enig punt in het verhaal duidelijk maken waarom dit van belang was om te noemen.

Voorafschaduwing of niet?

Niet iedereen vindt dat Chekhov’s Gun een vorm van voorafschaduwing is. Bij voorafschaduwing wil je als auteur namelijk soms juist niet direct de aandacht vestigen op een specifiek element dat later belangrijk blijkt te zijn. Alleen de oplettende (her)lezer pikt het dan op.
Toch hangt het wat mij betreft wel met elkaar samen. Wanneer je gebruikmaakt van foreshadowing (je geeft een echte hint) voldoe je aan de Wet van Tsjechov (die hint is relevant). Tenzij het natuurlijk om een valse aanwijzing (rode haring) gaat.
Ook schrijft de Wet van Tsjechov voor dat als je aan het eind van je verhaal een plottwist hebt bedacht, dat deze toch niet volledig uit de lucht komt vallen. Je voorafschaduwt deze alvast met kleine hints voor de lezer.
Een voorbeeld:
Een van de personages blijkt aan het eind van het verhaal een vampier te zijn. Als dit uit het niets wordt onthuld, voelt de lezer zich waarschijnlijk bedonderd. Heb je echter gedurende het verhaal al wat aanwijzingen verwerkt, dan zal een lezer zich als hij terugkijkt realiseren dat er stiekem al naar deze onthulling werd toegewerkt.

Denk aan een bloeddorstig karakter of iemand die alleen ’s nachts actief is.

5 manieren om Chekhov’s Gun toe te passen:

  1. Leg nadruk op een belangrijk detail

Om misverstanden te voorkomen: niet elk voorwerp dat we in onze verhalen noemen, hoeft een cruciale rol te spelen in onze plots. Als je hoofdpersoon een kopje thee drinkt, hoeft later niet per se te blijken dat die thee vergiftigd was.

Het hangt er vooral vanaf hóé we dat voorwerp beschrijven. Is het gewoon een kopje thee dat er niet toe doet of leg je er extra nadruk op? Vergelijk maar eens:

Emily schonk een kop thee voor zichzelf in en ging tegenover Paul zitten.

Emily schonk een kop thee in. Een vreemde geur drong haar neus binnen. Ze boog zich naar haar beker en snoof. Had deze kruidenthee altijd al zo intens geroken?

In het tweede voorbeeld denk je als lezer: wat is er mis met die thee? In dat geval moeten we de thee daarom later (of direct) een rol laten spelen.

Zintuiglijke details zijn een ideale manier om extra aandacht op een element te vestigen. Je leest er meer over in de blog over Vertonen versus vertellen / Show, don’t tell.

  1. Noem alleen relevante karaktereigenschappen

Is het relevant voor jouw verhaal dat je hoofdpersoon als kind goed was in het vouwen van vliegtuigjes? Niet als die creativiteit en dat technisch inzicht in het heden totaal geen rol meer spelen. Wel als je hoofdpersoon inmiddels piloot is geworden, of als dat vliegtuigje iets anders symboliseerde, zoals een hunkering naar vrijheid.

Als we karakterprofielen voor onze personages creëren, verzamelen we vaak allerlei informatie die we nooit met de lezer zullen delen. Kies er daarom voor om alleen de details over hun verleden en karakter in je verhaal te benoemen die van belang zijn voor het plot.

  1. Maak gebruik van verrassingselementen

Misschien staat je hoofdpersoon net op het punt om aan een vriend van haar te vertellen dat ze stiekem al jaren verliefd op hem is. Ze kijkt hem aan en… BOEM, er rijdt iemand met zijn auto dwars door het raam de woonkamer binnen. Kans voorbij.

Wellicht blijkt later dat dit het laatste moment was waarop ze hem de waarheid had kunnen vertellen, omdat hij de dag daarna op reis gaat en onderweg verliefd wordt op een ander meisje. De auto heeft dus een rol gespeeld door de hoofdpersoon deze kans te ontnemen. Toch is dat volgens Tsjechovs begrippen niet genoeg.

Waarom vloog de auto bijvoorbeeld door het woonkamerraam? Wie was de bestuurder? Bij zo’n impactvolle gebeurtenis zul je er zeker nog wat langer over moeten uitweiden om het geloofwaardig en relevant te maken. Misschien wordt de hoofdpersoon uiteindelijk zelfs wel verliefd op de persoon in de auto.

  1. Houd rekening met de dramatische implicaties van details

Het principe heet natuurlijk niet voor niets ‘Chekhov’s Gun’. Met een geweer kan schade worden aangericht of zelfs een leven worden beëindigd. Dat is veel heftiger dan een bloem die aan de muur hangt.

Toch hoeft zo’n voorwerp dat ernstige consequenties kan hebben uiteindelijk niet altijd te worden ingezet voor de meest dramatische mogelijkheid. Een geweer kan ook nep blijken te zijn, omdat de eigenaar een acteur is en hij het relikwie van een filmset mee naar huis heeft genomen.

Speel dus gerust met het al dan niet waarmaken van de verwachtingen die dergelijke voorwerpen bij lezers opwekken.

  1. Verwijder onnodige details of zet ze in

Zoals we weten van het show, don’t tell-principe kunnen details bijdragen aan de levendigheid van een verhaal. Kies deze details alleen dus wel bewust. Controleer tijdens het herschrijven (of zelfs al tijdens het plotten) of er elementen in je verhaal zitten die onnodig de aandacht trekken. Valse aanwijzingen zijn prima om lezers op het verkeerde been te zetten, maar zorg dat je geen losse eindjes houdt.

Vind je toch een los eindje, een ‘gun’, kijk dan of je dit moet verwijderen of dat je het juist kunt gebruiken om een verrassende twist aan je verhaal te geven. Misschien heeft je schrijversbrein dit detail wel onderbewust toegevoegd omdat het al wist dat het later een rol kon gaan spelen.

Ga jij bewust om met het kiezen van details of betrap je jezelf er wel eens op dat je onnodige elementen gebuikt?

Deel het in de besloten Facebookgroep van BackWords.

In het volgende deel van deze blogreeks over narratieve technieken: Leapfrogging in combinatie met cliffhangers!

Scroll naar boven